ABD courant, jaargang 7, nummer 2, april 2003
Orgaan voor het topmanagement van de Nederlandse Rijksoverheid
----------------------------------------------------------------------------------------

“Het was vooral de integriteit van het behandelen van de thematiek die mij trof…”

Andere Vragen aan…Heiko ter Horst, Hoofd van de Hoofdafdeling Markeren en Vlootbeheer bij het ministerie van V&W

Hubert Lampo staat inmiddels centraal in de grote voorliefde voor literatuur en de onverbrekelijk daaraan verbonden liefde voor filosofie, waarover de ‘Andere vragen aan…’ van deze keer gaan. Heiko ter Horst vertelt over de Noordzee en over zijn literaire ‘leven’ daarnaast.

“De eerste vraag van altijd; Wat doet een Hoofd Hoofdafdeling Markeren en Vlootbeheer?”

“Er gebeurt op de Noordzee meer dan je denkt. Zo aan het strand staande denk je dat het een grote lege plas is, maar je zou eens in de diepte moeten kunnen kijken. Er ligt een wirwar van kabels en leidingen voor de telecommunicatie, olie- en gastransport van booreilanden naar de wal. Daarnaast zijn er gebieden die van bijzonder ecologisch belang zijn door het daar aanwezige bodemleven, speciale gebieden die je als kraamkamers voor vissen mag beschouwen en zo nog veel meer. Dat betekent dat aan de oppervlakte allerlei markeringen nodig zijn. De routes naar onze havens natuurlijk, de doorgaande route Noord/Zuid, de gebieden voor de visserij, veiligheidszones rond de booreilanden en de leidingen op de bodem, speciale gebieden voor de recreatie(zeil)vaart, denk aan het rondje Texel, enzovoort. Dat betekent reguleren en dat doen we met betonning. Wij hebben de verantwoording voor de betonning op zee en de grote vaarwateren. Dat betekent natuurlijk onderhoud, vervangen en controle. Voor die bebakening staan ook tekens aan de wal. Palen die de schippers een oriëntatie geven over de te volgen route en natuurlijk de vuurtorens. Daarvan staan er nog 16 en een aantal daarvan valt reeds onder de monumentenwet. De betekenis van die bakens blijft, ondanks de opkomst van moderne navigatiesystemen als GPS. Wij beschikken over 7 betonningsvaartuigen. En vier werkplaatsen aan de wal. Daarnaast bestaat onze vloot nog uit drie andere schepen die worden ingezet voor onderzoek zoals de samenstelling van het water, bodemonderzoek ets. Die schepen zijn bovendien geschikt voor oliebestrijding. Een daarvan, de Arca, is daar in gespecialiseerd en is onlangs nog in het nieuws geweest naar aanleiding van de recente olieramp bij Spanje. Voor de controle uit de lucht hebben we de beschikking over een vliegtuig, dat patrouilleert over onze wateren om te controleren op bijvoorbeeld illegale olielozingen. Vergis je niet, ons wateroppervlak is groter dan ons landoppervlak…”

“Dan nu de andere vragen, het gaat over literatuur en een genootschap.”

“Over Hubert Lampo in het bijzonder, maar dat behoeft enige inleiding. Altijd al ben ik een liefhebber geweest van literatuur. Voornamelijk historische en esoterische lectuur. Door toeval (het viel mij toe) kreeg ik een boek van Hubert Lampo te lezen. ‘De belofte aan Rachel’. Dat was midden tachtiger jaren.Vanwege de integriteit van de behandelde thematiek en de humanistische denkwijze was ik daardoor bijzonder getroffen en ben ik op zoek gegaan naar meer boeken van hem. Inmiddels heb ik ze allemaal verzameld.
Toen meldde het NRC dat Lampo bij Donner, de Rotterdamse boekhandel, het boek ‘Schemertijdmuziek’ zou komen signeren. Toen heb ik een brief geschreven waarin ik heb uiteengezet wat ik van zijn werk vond, wat het bij mij opriep. Met de nodige schroom heb ik toen ik daar aan de beurt was, die brief overhandigd. Reeds na drie dagen kreeg ik een antwoord. Hij was blij verheugd dat ik als geen ander blijk aan te voelen wat hij bedoelde en nodigde me uit meteen op bezoek te komen om verder te praten. Dat durfde ik aanvankelijk niet en ik vond het veiliger terug te schrijven. Op die manier ontspon zich een fraaie briefwisseling.”

“Je bent inmiddels toch voorzitter van een genootschap met zijn naam?”

“Dat klopt, maar daar gaat nog het een en ander aan vooraf. Hubert Lampo werd uitgenodigd door Apollo, een literaire club uit Harderwijk. Daarmee heb ik toen contact opgenomen en ben naar de bijeenkomst geweest die als titel droeg: ‘Het magisch realisme’. Ik ben met hem in gesprek geraakt, mocht tijdens het diner naast hem zitten en toen was het ijs gebroken en ontwikkelde zich een hechte vriendschap. Hoewel hij jaren ouder is, inmiddels 82 jaar, is dat flinke leeftijdsverschil geen barrière daarvoor. Het draait om begrip, levensvisie, respect. Zo voeren wij gesprekken die grenzen overschrijden, over onder andere levensbeschouwelijke onderwerpen en persoonlijke ontwikkeling.”

“In augustus 2000 werd door de Vrije Universiteit in Brussel een vierdaags colloquium ter ere van zijn 80ste verjaardag georganiseerd. Ik kreeg een uitnodiging daarvoor een voordracht te houden. Toen heb ik een lezing gehouden onder de titel ‘Het archetype van de lezer’.”
“Even tussendoor: Op filosofisch vlak vertoont de denkwijze van Lampo veel affiniteit met Carl Gustav Jung (het collectieve onderbewustzijn / collectieve herinneringen / collectieve emoties).”
“Het werden vier bijzondere dagen, waarvan de aanwezigen meenden dat het jammer was dat je elkaar nadien niet meer zou zien of spreken. Dat collectieve gevoel wilden we vasthouden, en zo hebben we een clubje opgericht dat met enige regelmaat ten huize van Lampo bijeen komt. De naam van die club is overigens ‘De geheime academie’ naar de laatste roman van Lampo. Die club bestaat uit zo’n 20 leden die uit alle hoeken van Europa komen. De gesprekken tijdens die bijeenkomsten beginnen thematisch, maar meestal is het thema een aanleiding voor verdere groei in de discussie.”

“Dat is toch niet de club waar je voorzitter van bent?”

Nee, dat kwam daarna. We vonden toch dat een en ander breder getrokken moest worden en met steun van de VU Brussel hebben we in België en Nederland een Lampo Genootschap opgericht. Onder druk van de andere oprichters ben ik aangewezen tot voorzitter. En het zit ons qua publiciteit erg mee. December jongstleden is Lampo benoemd tot ereburger van zijn woonplaats en daar was de Belgische minister van onderwijs bij aanwezig. Binnenkort komt er een omnibus van Lampo uit bij Meulenhoff. De gouverneur van Antwerpen stelt daarvoor zijn Statenzaal ter beschikking. En tijdens de presentatie van die omnibus, krijgen wij ook de gelegenheid ons Genootschap te presenteren. De directeur van de Albert I Bibliotheek van Brussel geeft ons de gelegenheid om in september een expositie te organiseren rond Lampo en andere kunstvormen die op basis van zijn werk zijn gemaakt. Kortom, het gaat dus voor de wind in de oprichtingsfase. Er wordt bovendien een website gemaakt en we hebben al een e-mailadres: hubertlampogenootschap@planet.nl. Als je meer wilt weten, mail gerust, de folder is klaar om verstuurd te worden.”